Laat de kinderkens tot mij komen

"God plukt de mooiste bloemen", zei een over-geevangeliseerd ver familielid van mij eens zo'n 8 jaar geleden toen wij spraken over het verdriet van een dood geboren kleinzoon. Het waren geen woorden, die troost gaven, maar eerder woede opriepen. Wat moet ik met een God, die de neiging heeft het mooiste van je weg te nemen?
"Bedankt voor de bloemen", wordt daar elk jaar vanaf het St Pieterplein in Rome nog eens aan toegevoegd.
Laat de kinderkens tot mij komen is zo'n andere fraaie katholieke uitdrukking. Noem ze eens in een adem: laat de kinderkens tot mij komen, god plukt de mooiste bloemen en bedankt voor de bloemen. En je krijgt ter plekke hoofdpijn. Van het feit, dat door de kerk opgeleide paters, fraters en monniken of hoe dat grijpgrage spul ook allemaal mag heten, niet met hun handjes van aan hen toevertrouwde jonge mensen, kinderen konden afblijven. Hoofdpijn en plaatsvervangende braakneigingen krijg ik ervan. Zelfs als ik, zoals zovele kerkvertegenwoordigers plotseling doen, ga rekenen en besef (nee, ik zeg niet "me besef" zoals zovele Nederlanders die onze taal niet meer beheersen.....) dat niet al die miljoenen kerkmanagers de fout in zijn gegaan, maar dat het slechts (!) een klein percentage betreft. Want ik weet, dat het niet om percentages gaat en dat zelfs de enkele tientallen, die Simonis badinerend bij elkaar telt en zegt geweten te hebben, er vele tientallen teveel zijn. Van een kind blijf je af! Altijd! Zonder enige uitzondering! Aan een kind kom je om het een handje te helpen om het te beschermen en om het te redden. Verder: gewoon poten thuis!
De kerk ontkent niet, maar bekent ook geen klinklare schuld, rekent, kijkt naar percentages en relativeert. "Het was in die tijd niet gebruikelijk om aangifte te doen", orakelde Simonis (nog net voor zijn domme "Ich habe es nicht gewusst"). Niet gebruikelijk? Was het in de jaren 60 soms niet strafbaar om aan jonge jongens en meisjes te zitten? Nee, de kerk hield het liever binnenshuis, dat was veiliger. De betrokken pater, priester of monnik deed berouw en klaar was kees. Die al zo vaak klaar was daarvoor, nietwaar? En soms kreeg het slachtoffer de schuld, ook daarvan druppelen de verhalen inmiddels door: had-ie maar geen aanleiding moeten geven. Een slachtoffer kreeg zelfs van de lokale kerkmanager te horen, dat "het gedonder nu maar eens afgelopen moest zijn". Alsof het slachtoffer was begonnen met de gulp van de pastoor open te ritsen....
De ontkenning, dat is eigenlijk het ergste van alles. Ach, de geruchten waren er toen, in die jaren 60 natuurlijk al lang. Kenden we niet de mopjes over het oude Groenestein aan de Loosduinseweg? Waar van alles zou gebeuren wat het daglicht niet kon verdragen? Maar de mopjes werden niet geuit binnen het katholieke circuit, maar gewoon op straat tijdens het voetballen of het knikkeren.
Het zou die Sinterklaas in Rome natuurlijk sieren als hij krachtig maatregelen zou nemen en zou straffen waar het nodig is. En aangiftes doen bij alle justitiële organen, die er maar beschikbaar zijn. Maar als Ratzinger zelfs boter op het hoofd heeft (waar zou hij anders die mijter voor dragen om dat niet te laten smelten?) wat verwacht je dan van daadkracht? Ratzinger doet niets anders dan tijd winnen!
En op 1e Paasdag zal-ie weer zeggen: "Bedankt voor die bloemen". Laat iedereen dan eens bedenken welke bloemen hij eigenlijk bedoelt........