Er komen vaak van die dagen voorbij, waarop ik weer eens
verzucht "ga van facebook en twitter af" . Dan heb ik me weer eens
geërgerd aan een commentaar op nieuws, dat door het een of andere medium
verspreid is. Want half Nederland voelt zich tegenwoordig geroepen om
gebruik te maken van de optie "reacties", die de meeste media bieden. Of
de andere helft van Nederland daar nou ook op zich te wachten, kijk dat
mag voor de reageerders geen belemmering zijn. Je wordt er in het
algemeen niet vrolijker van als je de reacties leest. Niet zozeer door
de taalfouten hoor, want het besef, dat veel vaderlanders de taal
nauwelijks beheersen (veel hier geboren Nederlanders zouden de
integratietoets absoluut niet aan kunnen), was al langer tot mij
doorgedrongen. Maar de kwaliteit van de controle op de reacties van
diezelfde media, heeft geen hoog niveau, want er wordt ontzettend veel
doorgelaten. Tenminste, als je als lezer op een bericht in de Telegraaf
reageert en je hebt de moed om ook kritiek op de Telegraaf zelf te
hebben tja dan doet de "moderator" (dat is iemand of een programma, die
dat namens de Telegraaf doet) ineens moeilijk en wordt je tekst
geweigerd.
Eigenlijk kun je op twee manieren aankijken tegen alle onzin,die op Facebook (naast alle zinnige zaken, die er ook zijn beste vrienden!) En ook op Twitter geplaatst wordt. De eerste manier is gelukzalig vaststellen, dat het allemaal hoort bij de vrijheid van meningsuiting en dat dus iedereen het recht heeft een mening te hebben. En die ook nog te uiten. De tweede manier is met ingehouden ergernis vaststellen, dat je toch niet dagelijks, zeg maar full time geconfronteerd hoeft te worden met alle onzin en grofheden, die uitgekraamd worden. Het eerste is waar: we hebben in onze maatschappij vrijheid van meningsuiting en dat is een groot goed. Die vrijheid was er al heel lang, ook in mijn jeugd was er die vrijheid. Maar daar werd je alleen mee geconfronteerd op verjaardagen. Want daar mochten al die ooms en tantes onbelemmerd hun mening ventileren over van alles en nog wat. Of ze er nu wel of geen echt verstand van hadden. Van het betrokken gespreksonderwerp bedoel ik. Maar dat was dan op een verjaardag, waar niet heel Nederland aanwezig was. Dat was dus in de besloten kring en daardoor redelijk ongevaarlijk.
Maar nu ventileert men, veel niet gehinderd door een bescheiden taalvaardigheid, kennis van zaken en/of feitenkennis zijn of haar mening. Op FB rechtstreeks of in een reactie op een bewering van een ander of als reactie op een bericht in een krant. En neem maar even van mij aan, dat er een ontstellende hoeveelheid onzin ten toon wordt gespreid. Ik zei het al: niet door " mijn"FB-vrienden" hoor. Maar wel op pagina's waar vrienden van mijn vrienden op geabonneerd zijn en waar ik dan ook weer mee word geconfronteerd, omdat veel van mijn vrienden helaas wat ruimhartig zijn omgegaan met de privacy-instellingen van hun Facebook-pagina.
Misschien moet ik me er niet druk over maken, maar ik doe het dus wel. Omdat het net lijkt of Nederland gemiddeld dommer en grover wordt. Ik moet dat lijkt eigenlijk wel onderstrepen, omdat ik "vroeger" geen weet had wat er in ons land in alle huiskamers op verjaardagen werd gedelibereerd. Ik hoorde het niet en wist het dus niet.
De vrijheid van meningsuiting moet natuurlijk gewoon blijven, is een belangrijk goed in onze maatschappij. Die vrijheid mag wat mij betreft met wat meer respect voor anderen worden betracht, maar dat is weer een ander onderwerp. Dus is voor mij de enige oplossing, dat ik selectiever om ga met hetgeen ik wil lezen op FB en Twitter in het bijzonder en sociale media in het algemeen. Misschien moet ik toch maar afscheid nemen van een paar FB-vrienden, die ook hun vrienden op mij loslaten en van wier kijk op de maatschappij ik niet zo gediend ben. Of misschien moet ik toch maar van FB en Twitter af, zodra ik vast stel, dat het deelnemen aan deze platforms mijn leven niet verrijkt. Maar er helemaal ben ik nog niet, want er zijn ook verduiveld veel berichten/uitingen op deze sociale media, die boeiend zijn en die je graag tot je neemt. Soms zelf graag wilt delen met andere vrienden.
Maar wat gebruik van de sociale media mij in elk geval heeft duidelijk gemaakt is, dat "opleidingen" een belangrijk speerpunt voor elke politieke partij zullen moeten blijven. Want dat ons volk daar behoefte aan heeft, is iets dat de sociale media mij de laatste jaren extra duidelijk gemaakt hebben.
Eigenlijk kun je op twee manieren aankijken tegen alle onzin,die op Facebook (naast alle zinnige zaken, die er ook zijn beste vrienden!) En ook op Twitter geplaatst wordt. De eerste manier is gelukzalig vaststellen, dat het allemaal hoort bij de vrijheid van meningsuiting en dat dus iedereen het recht heeft een mening te hebben. En die ook nog te uiten. De tweede manier is met ingehouden ergernis vaststellen, dat je toch niet dagelijks, zeg maar full time geconfronteerd hoeft te worden met alle onzin en grofheden, die uitgekraamd worden. Het eerste is waar: we hebben in onze maatschappij vrijheid van meningsuiting en dat is een groot goed. Die vrijheid was er al heel lang, ook in mijn jeugd was er die vrijheid. Maar daar werd je alleen mee geconfronteerd op verjaardagen. Want daar mochten al die ooms en tantes onbelemmerd hun mening ventileren over van alles en nog wat. Of ze er nu wel of geen echt verstand van hadden. Van het betrokken gespreksonderwerp bedoel ik. Maar dat was dan op een verjaardag, waar niet heel Nederland aanwezig was. Dat was dus in de besloten kring en daardoor redelijk ongevaarlijk.
Maar nu ventileert men, veel niet gehinderd door een bescheiden taalvaardigheid, kennis van zaken en/of feitenkennis zijn of haar mening. Op FB rechtstreeks of in een reactie op een bewering van een ander of als reactie op een bericht in een krant. En neem maar even van mij aan, dat er een ontstellende hoeveelheid onzin ten toon wordt gespreid. Ik zei het al: niet door " mijn"FB-vrienden" hoor. Maar wel op pagina's waar vrienden van mijn vrienden op geabonneerd zijn en waar ik dan ook weer mee word geconfronteerd, omdat veel van mijn vrienden helaas wat ruimhartig zijn omgegaan met de privacy-instellingen van hun Facebook-pagina.
Misschien moet ik me er niet druk over maken, maar ik doe het dus wel. Omdat het net lijkt of Nederland gemiddeld dommer en grover wordt. Ik moet dat lijkt eigenlijk wel onderstrepen, omdat ik "vroeger" geen weet had wat er in ons land in alle huiskamers op verjaardagen werd gedelibereerd. Ik hoorde het niet en wist het dus niet.
De vrijheid van meningsuiting moet natuurlijk gewoon blijven, is een belangrijk goed in onze maatschappij. Die vrijheid mag wat mij betreft met wat meer respect voor anderen worden betracht, maar dat is weer een ander onderwerp. Dus is voor mij de enige oplossing, dat ik selectiever om ga met hetgeen ik wil lezen op FB en Twitter in het bijzonder en sociale media in het algemeen. Misschien moet ik toch maar afscheid nemen van een paar FB-vrienden, die ook hun vrienden op mij loslaten en van wier kijk op de maatschappij ik niet zo gediend ben. Of misschien moet ik toch maar van FB en Twitter af, zodra ik vast stel, dat het deelnemen aan deze platforms mijn leven niet verrijkt. Maar er helemaal ben ik nog niet, want er zijn ook verduiveld veel berichten/uitingen op deze sociale media, die boeiend zijn en die je graag tot je neemt. Soms zelf graag wilt delen met andere vrienden.
Maar wat gebruik van de sociale media mij in elk geval heeft duidelijk gemaakt is, dat "opleidingen" een belangrijk speerpunt voor elke politieke partij zullen moeten blijven. Want dat ons volk daar behoefte aan heeft, is iets dat de sociale media mij de laatste jaren extra duidelijk gemaakt hebben.
Ton van Rijswijk
