Dirk: heel apart

"Heel apart" was het optreden van suikeroom Dirk Scheringa bij Pauw & Witteman, de dag nadat de rechter het faillissement had uitgesproken. Zijn antwoorden stonden bol van de dubbelzinnigheden en verdachtmakingen. Veelal gelardeerd met zijn standaard woorden "heel apart". Heel apart was het feit, dat Balkenende hem maar steeds niet terugbelde. Heel apart was het feit, dat de Amerikanen, die toch helemaal over waren komen vliegen uit de VS (of was het een door Dirk ingehuurd toneelgezelschap?), meteen vertrokken na een gesprek met de curator. Heel apart was ook het feit, dat Wouter Bos die 100 miljoen euro niet "even" wilde fourneren. Het was, nogmaals, allemaal "heel apart".
Geen tipje van de sluier lichte hij op. Dirk suggereerde slechts. Hij zelf? Hij bezat niets meer! De zielepoot....Kortom: het interview moest vooral duidelijk maken, dat hij, Scheringa, overal goede bedoelingen mee had gehad, dat hij eigenlijk de "Calimero" van het weekend was en dat anderen de schuld hadden: Bos, Wellink, die andere banken, Lakeman etc etc. Hij had wel spijt van de gemaakte fouten ja, daar was DSB toch ook aan begonnen om aan mensen te compenseren. Begonnen? Steeds werd het conflict weer vooruit geschoven. Tot het moment waarop ingegrepen werd! Dat jarenlang geprofiteerd werd van klanten-domheid en naiviteit, daarover repte Dirk niet. Dat hij zijn bedrijven inmiddels had verweven tot een conglomeraat van van eolkaar afhankelijke BV's, die elkaar over en weer geld leenden, daarover repte hij niet. Over het ontslag van Frank de Grave repte hij niet. "Daarover treed ik niet in de openbaarheid", reageerde hij deftig als hoogst fatsoenlijke onderbreking van een reeks aan suggestieve verdachtmakingen.
Wat mij het meest stoort zijn al die krokodillentranen. Van medewerkers, van inwoners van Wognum. Het is natuurlijk hardstikke beroerd voor al die medewerkers, die niet alleen hun baan, maar ook de korting op hun hypotheken kwijt zijn. Hetgeen leidt tot uiterst bedenkelijke muurgeschriften in het DSB-museum. Het is allemaal de schuld van Bos, van Wellink, van ABN AMRO, van de andere banken.
Maar ja, dat past in een cultuur in Nederland, waarin we collectief de neiging hebben om bij tegenslagen, bij tegenvallers, altijd de schuld bij anderen te leggen. Ik ga de voorbeelden niet noemen, iedereen kent ze. Als het fout gaat, kijken we niet naar ons zelf, maar naar de overheid, naar de politie, naar de banken etc etc.

Het gevoel van Dirk voor klanten en medewerkers

Het is net voor de uitspraak van de rechter inzake het faillissement van de DSB-bank: we zien beelden van de geschrokken Dirk, die pleit voor de belangen van het personeel (2000 man) en de spaarders. "Het gaat om 80 miljoen garantie van de overheid en dan kunnen we een doorstart maken", orakelt hij alsof hij - wel of niet met geitenharen sokken aan de voetjes - er niet zelf een gigantische puinbak van heeft gemaakt. Alsof hij niet zelf Frank de Grave aan de dijk heeft gezet toen deze te kritisch werd m.b.t. de manier waarop sponsoruitgaven in de boeken werden verwerkt.
De voorzitter van de Ondernemingsraad stelde nog wel de avond ervoor (bij P&W) dankbaar vast, dat ook andere banken en verzekeraars zich bezig hadden gehouden met het toekennen van belachelijke provisies (wat mij betreft gewoon ordinaire diefstal)bij koopsompolissen. Met andere woorden: " ook mijn buren rijden regelmatig door rood licht en dus moet je het mij niet verwijten"!
De DSB-bank is, ondanks wat Gerrit Zalm eerder beweerde toen de kredietkrisis zich aandiende, gewoon net zo'n boevenbende als de meeste andere "clubgenoten", waaronder banken en verzekeraars. Dat het laatste een verrassing voor ons zou zijn, is regelrechte onzin! Hoe lang is het eigenlijk geleden, dat we kennis namen van de "legio-lease" constructies, hoe lang is het geleden, dat alle verzekeraars overgingen tot het uitbetalen van vergoedingen i.v.m. lachwekkende provisies bij koopsompolissen.
Ook Scheringa kan dus worden bijgeschreven in het rijtje van "sponsor-weldoeners", zoals Aalbers en anderen: het geld van klanten gebruiken voor het nog meer opblazen van jezelf tot "weldoener". Zie de omschrijving in Wikipedia van het begrip " megalonomie":
Wie megalomaan is, ziet zichzelf als belangrijker of machtiger dan zijn omgeving of schrijft zichzelf bijzondere talenten toe. Soms is megalomanie een uiting van een sterk gevoel van eigenwaarde, maar de oorzaak kan ook zijn dat iemand zichzelf eigenlijk minderwaardig, onbetekenend of onbelangrijk vindt. In dit geval is de megalomanie een verdedigingsmechanisme van de psyche. De megalomaan sublimeert dan zijn minderwaardigheidscomplex in het tegendeel daarvan.
Als voormalig wachtmeester van de rijkspolitie past ome Dirk natuurlijk perfect in bovenstaande definitie. Vaak worden deze mensen nog ziekelijk aanbeden ook. Door Louis van Gaal (die toch meer slimheid mag worden toebedacht...), door het personeel, door de OR, door veel Wognummers, die niet willen geloven in het einde van een sprookje.
Wat er ook voor uitspraak komt straks: failliet of doorstart, Dirk moet weg, dat zal ook ongetwijfeld een voorwaarde zijn. Onderzoek zal moeten duidelijk maken hoe intens er gerommeld is bij het besturen van het DSB-netwerk. Dat onderzoek kan een mooie aansluiting vinden bij de parlementaire enquete, die onafwendbaar is en waarvan ook de handelwijze van Wellink en Bos onderdeel moet uitmaken.
Maar laten we onszelf niet in slaap sussen met de gedachte, dat straks de "echte schuldigen" zullen worden aangewezen. In de eerste plaats zullen die eventuele schuldigen nimmer de schade terugbetalen en in de tweede plaats hebben we met z'n 17 miljoenen ook collectief zitten snurken, konden we niet zo goed meer rekenen en begrepen we te weinig van basis economische begrippen.
We kunnen het er snel over eens zijn, dat de door zovelen geprezen privatisering veel te ver is doorgeschoten, dat het geen toeval kan zijn, dat Scheringa in zijn raad van bestuur steeds VVD-ers aantrok (waarvan dus alleen de Grave enige moed toonde), dat ook Bos fouten gemaakt heeft. Bos had met zijn partij nooit deel moeten gaan uitmaken van een regering, waarvan het ene deel (CDA) vooral uit was op "stilstand en behoud van de macht op relevante posities" en het andere deel slechts interesse had in het om zeep helpen van de koopzondag, opdat de brave geloofsgenoten weer tijd zouden hebben om ter kerke te gaan. Bos had destijds de uitnodiging van SP en Groen Links moeten accepteren en moeten streven naar een progressief kabinet, dat meer oog gehad zou hebben voor de echte belangen van de klant, van medewerkers en van het volk.
Mijn conclusie: we moeten met z'n allen eens bij ons zelf te rade gaan of we straks niet met een heel ander kabinet verder moeten. In elk geval hoort de PVV daar dus niet in thuis, want als een ding de afgelopen dagen wel duidelijk is geworden is het feit, dat de crisis voortwoekert en zeker niet eenzijdig verweten kan worden aan de immigratie van allochtonen.

Overigens: lees ook nog eens mijn column van juli 2009!