Leren we ook echt van de kredietcrisis?

Ik zie het al weer helemaal voor me: de "beurzen herstellen zich" en we gaan dus weer over tot de orde van de dag: de pensioenfondsen gaan weer investeren in risicovolle beleggingen, de opties worden weer naar hartelust uitgedeeld, "sturen op korte-termijnresulaat" wordt in bedrijven weer tot "uitdaging nummer 1" verheven en de huizenprijzen stijgen enigzins. Enigzins, want de banken blijven voorshands terughoudend. Gevolg: over 3 jaar heeft de volgende minister van Financien weer een probleem met een dreigend faillisement van inmiddels weer door Wouter geprivatiseerde banken! Waarbij het de vraag is of de voorgenomen privatisering de belastingbetaler toch niet alsnog fors gaat opbreken....
Kijk, om elk misverstand te voorkomen: ik gun natuurlijk elke huizenbezitter van harte het profijt, dat men gehad heeft van de waardestijging. Al past daar natuurlijk wel de kanttekening bij, dat de financiering van een nieuwe auto of nieuwe boot niet ten laste van de renteaftrek had mogen komen, want daarvoor was die aftrek niet bedoeld. Ik gun natuurlijk elke huizenbezitter de "opleuking" van de woning in de vorm van een nieuwe keuken etc (draagt ook weer bij aan toekomstige waarde), maar iedereen zal het toch met me eens zijn, dat de waardestijging van huizen niet onbeperkt kon blijven doorgaan. Het begon met de "aflossingsvrije" hypotheek, waarvan vooral banken en makelaars profiteerden. Vervolgens werd de bouwgrond meer waard, werd grond ook sneller tot bouwgrond "verheven", begonnen ook aannemers, projectontwikkelaars, gemeenten, keukenboeren en gewone boeren aan de waardestijging te verdienen. Ontstonden de beleggingsfondsen in nieuwbouwprojecten, zowel voor vaste - als voor tijdelijke (vakantie-)bewoning. Iedereen kreeg dollartekens in de ogen en laten we wel zijn: zou ik zelf huiseigenaar geweest zijn, zou ik meeprofiteren ook niet uitgesloten hebben. Maar het was nooit de bedoeling van de aftrekbaarheid van de hypotheekrente, dat mensen, die hun huis ooit laag hadden gekocht dankzij de waardestijging (die tenslotte "vanzelf" plaatsvond)hun pensioenopbouw konden verbeteren. Er zijn immers heel wat senioren, die hun huizen met dikke winst verkocht hebben en van de opbrengst een luxe huurflat financieerden. Daar was het allemaal niet voor bedoeld.
Kortetermijn winst werd het credo van velen, niet alleen van topmanagers, die stuurden op waardestijging van hun optiepakket. Ook van gewone burgers, die "aandeelhouder" werden van bedrijven op grond van beurskoersen. Niet op grond van kennis van de betrokken bedrijven en al helemaal niet met als doel in dat bedrijf "mee te sturen" en met het oog op een redelijk rendement. Nee, rendementen van 20% of meer werden het doel en elke amateur-econoom (zijn we toch allemaal) had kunnen weten, dat zulke rendementen niet "normaal" zijn. En het dus een keer fout moet lopen, zoals het nu gegaan is.
Voorkomen van herhaling van de huidige ellende kan alleen maar op basis van twee maatregelen: beperking van de hypotheekrenteaftrek voor hogere hypotheken (laten we zeggen, begin eens bij € 700.000) en top-inkomens (laten we eens beginnen bij € 200.000) en beperking van de aandelen-handel. Zelfs economen als Heertje zijn het met me eens als ik zeg: aandelen kopen is prima, maar geen doorverkoop toestaan binnen 3 jaar na aanschaf. Dan keert "sturen" op langere termijn terug. Verbetert ook de kwaliteit van de dienstverlening van bedrijven in plaats van eenzijdige kostenreductie ter wille van de stijging van de aandeelhouderswaarde!

Tutti Frutti

Sinds 25 mei is er op het politieke strijdtoneel eigenlijk niets gebeurd, waarvan je zou kunnen zeggen - als rechtgeaard columnist - "hier hebben we een aardig onderwerpje". Niets van dat alles, Balkenende/Bos/Rouvoet blijven doorgaan met het maken van non-indruk, weten op geen enkele manier te inspireren. "Hoogtepunten" van de afgelopen maand waren: de gedeclareerde ray-ban van Bos (de Telegraaf wijdde er zelfs uiterst vette koppen aan op de eerste pagina: wakker Nederland nietwaar?), het feit, dat Rouvoet het kabinet een "onvoldoende" geeft, een ultieme vorm van christelijke zelfkastijding en Balkenende, die zich inzake Quantanamo Bay op bezoek bij Obama uitputte in volzinnen, die gebruikelijk mogen zijn in gereformeerde huize, maar voor gemiddelde Nederlanders volstrekt onbegrijpelijk zijn. Kortom: we hobbelen een beetje voort en voelen ons een beetje "stuurloos". We hopen op een "revival" van Pechtold, die als enige in dit land in staat zou moeten zijn om Wilders de wind uit de zeilen te nemen. Verdonk ook? Wie is dat dan?
Intussen worden we publicitair bezig gehouden met de laatste ontwikkelingen rond de "palingsoap" in Volendam, waar de gemiddelde dorpsbewoner het idee moet hebben, dat absoluut heel Nederland dagelijks reikhalzend uitkijkt naar volgende van de opeenvolgende fratsen van Yolanthe, Jan, Wesley, Lisa en Gerda. Jaja, ik blijf ook op de hoogte. Nadat Yolanthe eerst "vreemd" was gegaan althans "gezoend had" met Wesley (die zijn contract bij Volendam wel kan vergeten als hij straks wordt weggestuurd bij Real Madrid), blee Jan al langer een relatie te hebben met Lisa (die al een kindje had van 1 jaar van haar ex-vriend, die inmiddels Jan bijna KO geslagen heeft), heeft ook moeder Gerda Smit onverbiddellijk toegeslagen met een TV-optreden, waarin ze de diefstal van het tafelzilver uit het voormalig stulpje van het liefdesduo "onthulde". Als het waar is, kan er maar 1 ding worden vastgesteld: Jan en Yolanthe hebben hun "scheiding" niet via de notaris geregeld. In elk geval komt het nogal lachwekkend over, dat "mama" zich via shownieuws tot het "publiek" wendt. Je zou zeggen: laat Jan een advocaat zoeken en via de rechtbank het tafelzilver en de geborduurde hoeslakens terugvorderen. Een beetje rechter is in staat om vast te stellen welke afspraken wel of niet gemaakt zijn en eventueel van Yolanthe te vorderen, dat het "spul" (ma schatte zelfs een waarde van meer dan een ton, misschien wel twee ton in......) direct moet worden teruggebracht.
Intussen is er op sportgebied ook al niet veel vrolijks te beleven: de Tour is (met uitzondering van deze vrijdag, waarop een Australische Duitser eindelijk wat leuks laat zien) saaier dan ooit tevoren. Dat moet ook de reden zijn waarom Mart Smeets in het avondprogramma "sportzomer" het met een uiterst charmante Amsterdamse cardiologe "aanlegt" en een discussie opent over gezond leven, maar zichtbaar geirriteerd raakt, wanneer de aanwezige Bart Veldkamp Mart fijntjes op zijn fysieke omvang wijst.
Komkommertijd in alle opzichten. Tutti Frutti, niks nieuws.