De Horeca begrijpt het niet helemaal

Een stukje tekst op Teletekst afgelopen week: de overkoepelende Horecaorganisatie heeft aan de bel getrokken. Er zou sprake zijn van oneerlijke concurrentie nu een aantal Horecabedrijven (meestal cafés) een actie heeft ontketend voor “burgerlijke” ongehoorzaamheid. Dat wil zeggen, dat men de wetgeving, die per 1 juli is ingegaan, wil ontduiken door een boetenpot in te stellen, waaruit eventuele boeten betaald kunnen worden. Intussen hebben deze bedrijven de asbakken weer tevoorschijn gehaald voor klanten, die toch zouden willen roken. Het “gehuil” over omzetverlies is niet van de lucht. Het argument, dat de roker vrij moet zijn om zelf te beslissen door te roken, wordt weer eens van stal gehaald. De “limit”: burgerlijke ongehoorzaamheid leidt tot “ongelijkheid” binnen de Horecasector en daar zou de minister maar wat aan moeten doen. Of nog erger: als er sprake is van burgerlijke ongehoorzaamheid, moet de wet maar veranderd worden!
Eerlijk gezegd begrijp ik van de Horecabelangenorganisatie niets. In de eerste plaats leert de ervaring in landen als Spanje en Italië, dat het rookverbod niet tot omzetverlies leidt. Integendeel, daar komen de klanten, die juist vanwege de rookoverlast wegbleven weer terug in de restaurants en de cafés. Nu is buiten roken daar iets makkelijker vanwege het andere klimaat, maar dat is niet de essentie.
De horeca en de betrokken cafés begrijpen volgens mij een paar dingen niet. In de eerste plaats willen ze niet snappen, dat wetgeving, die in onze parlementaire democratie, tot stand komt gewoon gerespecteerd dient te worden. In de tweede plaats snappen ze nog steeds niet, dat het niet gaat om de belangen van de rokers, maar om de belangen van de niet-rokers! Vastgesteld is immers al sinds vele jaren, dat roken niet alleen schadelijk is voor de rokers zelf, maar ook voor degenen, die de rook van anderen “gratis” meekrijgen en inademen! Jaarlijks sterven tienduizenden aan longkanker, niet voor niets staat er op elk pakje sigaretten een heftige waarschuwing. Ik weet het, men komt altijd met het voorbeeld, dat iemand een “opa” heeft, die al 95 is en zijn hele leven stug gerookt heeft. Men vergeet erbij te vertellen, dat er natuurlijk altijd uitzonderingen op bepaalde wetmatigheden zijn, maar dat die uitzondering de wetmatigheid niet onderuit haalt.
Er is een ander argument voor minister Klink om de poot stijf te houden. Er is een ander argument voor Minister Klink om door te gaan met straffen. Wat mij betreft meedogenloos. Kijk, ik heb zelf gerookt, dus ik weet waar ik het over heb. Wat al die cafégangers best scherp zouden mogen beseffen, is dat ze niet alleen bewuste niet-rokers lastig vallen met hun levensbedreigend gedrag, maar dat ze ook bijdragen aan de stijging van de kosten van de gezondheidszorg. Wat mij betreft: niet alleen een forse boete voor die cafés en restaurants, die burgerlijke ongehoorzaamheid prediken, maar ook een premietoeslag voor de notoire rokers. Want kijk, wie bewust risico’s neemt, mag wat mij betreft ook zelf voor de gevolgen opdraaien. Zo ver gaat mijn solidariteitsgevoel niet, dat ik daaraan zou moeten meebetalen.