Vanmorgen las ik een artikel in het AD, waarin duidelijk werd, dat de achterban van het CDA zich zorgen begint te maken over het feit, dat Wouter Bos teveel "de show steelt" in de kredietcrisis. Zorgen over het feit, dat Peter Jan Balkenende teveel op de achtergrond lijkt te opereren. Ach gut...
Het is onmiskenbaar waar, dat Wouter deze weken meer in de "spotlights" staat. Het is ook waar, dat hij lijkt te groeien in zijn rol van "crisismanager". Het werd ook wel tijd, dat we hem een beetje meer gingen zien, dat hij een beetje meer "smoel" kreeg. Hij vaart er wel bij en ook de PvdA lijkt er van te profiteren in de polls, wat die overigens waard mogen zijn. De PvdA lijkt zelfs weer terug te keren op het zetelaantal, dat men had direct na de laatste verkiezingen. Dat is nog steeds veel minder dan men een jaar eerder had bij de gemeenteraadsverkiezingen, maar wel veel meer dan de meest negatieve polls van voor de kredietcrisis. Da's allemaal leuk voor Wouter en nog meer leuk voor de PvdA, maar het blijft afwachten of zijn crisismanagement (dat-ie natuurlijk niet in z'n eentje uitgevoerd heeft) op langere termijn het effect sorteert, dat we ervan hopen. Of het er op de beurzen echt anders toe zal gaan, of er echt een einde komt aan dat waanzinnige bonussysteem en of er echt een einde komt aan de windhandel, blijft natuurlijk allemaal de vraag. Maar voorlopig scoort-ie wel. En dat doet pijn in katholieke, hervormde en gereformeerde huize. Vooral in gereformeerde huize, want dat is de thuisbasis van PJ.
Voor mij is het simpel: PJ zal nooit scoren, zal nooit een inspirator worden, zal altijd een MP blijven, waarvan we zeggen: is-er nog, wat fluister-ie nou weer, is-ie weer vragen aan het herhalen en problemen aan het formuleren?
Kijk volgens mij is het simpel: Obama is niet gemaakt, maar is zoals hij zich voordoet. Hij is niet het product van een leger Amerikaanse spin-doctors, maar is in de eerste plaats zichzelf, in de eerste plaats oorspronkelijk. Je kunt tien Jacken de Vries en Kayen vd Linde er tegen aan gooien, maar PJ zal nooit de man worden, waar we met z'n allen achter aan hollen, zal nooit de man worden, die ons kan inspireren. PJ zal vooral zichzelf blijven, ook al doe je er aan de achterkant een opwindsleutel of nieuwe batterijen in. PJ zal eeuwig zichzelf blijven, daar zal het CDA het mee moeten doen. Zoals TON het zal moeten doen met Rita Verdonk. Wordt ook nooit echt wat, ook niet als je er weer nieuwe batterijen in stopt.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten