JP: geen enkele bewondering voor deze man

Nog eens: Balkenende en het volledig ontbreken van inspiratie:

Ik zeg dit niet voor de eerste keer: nog nimmer heb ik mij door Balkenende ook maar enigszins geinspireerd gevoeld. Deze professor geeft leiding aan een kabinet, of liever gezegd is de baas van een kabinet. De baas, meer niet. De man is volstrekt niet in staat iets op een simpele manier duidelijk te maken en tegen degene, die zegt “ik ken hem beter, hij moet nog even los komen”, zeg ik op mijn beurt: wordt het dan niet eens tijd, dat hij in het 4e (!) kabinet Balkenende eindelijk eens tot ontwikkeling komt. Het is een bekend fenomeen, dat onder een gebrekkige en/of inspiratieloze leider niet alleen “het volk” niet geprikkeld wordt, maar ook het managementteam om hem heen niet. Dus vallen ook mensen als Bos nogal eens weg, dat geldt evenzeer voor Rouvoet.
Kijk JP is in de eerste plaats een professor en had dat vooral moeten blijven. Ik pleit niet voor respectloze volksmennerij “a la Wilders”. Nee, ik pleit voor leidinggeven zoals Obama dat doet, waarbij ook nog maar zal moeten blijken of hij daar op lange termijn succes mee heeft. Maar Obama geeft duidelijk zijn keuzes aan, markeert een richting, die het Amerikaanse volk uit zou moeten gaan. Hij weet het ook nog eens duidelijk te formuleren en dat inspireert, het zet mensen aan het denken, het brengt mensen in beweging, het geeft “het volk” weer zelfvertrouwen, ook al omdat Obama niet nalaat duidelijk te maken, dat de uiteindelijke veranderingen, die nodig zijn, van het volk moeten komen of op z’n minst gedragen moeten zijn door het volk.
Niet zo JP. Wel eens naar een persconferentie gekeken? Of wel eens naar het wekelijkse praatje met de MP gekeken? Nee, dan heb je niks gemist. JP is een meester in het herhalen van vragen en het beperken van eventuele antwoorden (als hij daar door de interviewer echt toe gedwongen wordt) tot procedureschetsen. Wat gaat u doen aan de kredietcrisis, meneer Balkenende? “Welnu, daar moeten we goed over nadenken, daar moeten we het over hebben, we plaatsen het hoog op de agenda. We gaan de gevolgen en risico’s goed in kaart brengen, raadplegen daar ook diverse deskundigen en instituten bij. En als we alles goed hebben geinventariseerd, de voors en tegens hebben benoemd en gewogen, gaan we een beslissingsprocedure in. Dan komen er oplossingsrichtingen ter tafel, aangevuld met criteria en randvoorwaarden. En dan wordt er over beslissingen overlegd”. Met zo’n antwoord weet je dus eigenlijk nog niks, weet je alleen langs welke technische lijnen de besluitvorming na het denkproces zal verlopen. Zoals namelijk elk beslissingsproces in de leerboeken omschreven staat.
Ik denk wel eens als je met JP op vakantie zou gaan (het idee alleen al….) en je stelt hem de vraag “waar gaan we heen”, dan volgt het volgende antwoord: “Welnu, waarde van Rijswijk, daar moeten we het eens over hebben. We stappen in de auto en rijden naar het zuiden (dat is al heel wat…..) en onderweg benoemende we de alternatieven, de voor- en nadelen van elk alternatief en de aan elk alternatief verbonden kosten. Alle gegevens zetten we in een spread sheet, ik rij even langs het wetenschappelijk bureau van het CDA en ik vraag of die jongens daar er even een diagnose op los laten. Zodat we alle informatie, alle voors en tegens, grondig onderbouwd op tafel krijgen. En dan besluiten we! Op basis van consensus en op basis van ingebrachte argumenten”. Oh zo! Waar we heen gaan? Weet ik veel.

Ton van Rijswijk