Neelie for president

Laten we eerlijk zijn: dat het kabinet Balkenende/Bos/Rouvoet (BB met R) een keer zou vallen kon iedereen voorspellen buiten Frits Wester. De vraag was alleen wanneer en waarover. Eindelijk was het dan zover: BBR viel over de kwestie Uruzgan/Afghanistan. Het staat dezer dagen natuurlijk bol van de “analyses”, maar ik kan er natuurlijk altijd mijn uitleg nog aan toevoegen! Het CDA beschuldigt de PvdA van verkiezingsretoriek, maar eerlijk gezegd denk ik, dat het andersom was: Iedereen, inclusief het CDA voelde, dat het einde nabij was, het gaat er dan alleen maar om “wie wie de schuld kan geven”. En dus had onze uiterst slimme Maxime een opzetje bedacht: hij wist heel goed, dat de NAVO liever wilde, dat Nederland in Uruzgan zou blijven. Liefst in de huidige militaire opzet, die overigens ook aanvankelijk als vredesmissie was beoogd! Dus liet Maxime de NATO-baas een brief schrijven met het verzoek aan Nederland om te blijven. Nog erger: het concept werd zelfs op het Ministerie van Buitenlandse Zaken aangeleverd, aan welk concept door Koenders werd meegeschreven. Koenders moet – na overleg met Bos en Hamer – gedacht hebben, dat dit geen kwaad kon, er lag immers toch een motie van de hele Tweede Kamer van een paar maanden geleden, waarin langer verblijf afgewezen was. Dus ach, als straks het verzoek van de NATO aan de Tweede Kamer zou worden voorgelegd, kon iedereen, zonder gezichtsverlies daarnaar verwijzen. Een brief voor de “indruk” dus, niet meer dan dat. Maar de PvdA-top heeft zich natuurlijk verkeken op de uiterst rijk gevulde trukendoos van diezelfde Verhagen. En de PvdA-top, in casu Bos, maakte een foutje, door iets te vroeg en op de verkeerde plek, bij Pauw en Witteman te verklaren, dat men van geen brief afwist……….Verhagen wreef zich in de katholieke handjes, hij kon nu het karwei afmaken: de PvdA de schuld van alles geven en wie weet in de Tweede Kamer nog een kans maken op voortzetting van een (aangepaste) missie. Dat was een misrekening, want de Tweede Kamer was het hele gedoe terecht spuug- en spuugzat en had er geen moeite mee het genadeschot te geven. Einde BB met R (bruine bonen met rijst).
Van meet af aan was dit kabinet geen succes. Stond bol van het wantrouwen en heftig strijdige “dossiers”.

Hoe nu verder? Want nieuwe verkiezingen zullen het plaatje van de voorkeur van ons Nederlanders er alleen maar gecompliceerder op maken: VVD, Groen Links en PVV zullen stemmen en dus zetels gaan winnen. PvdA krijgt de rekening gepresenteerd voor een paar jaar toegeven, twijfelen en (te) behendig formuleren, maar zal enige compensatie vinden door een klein stijgingspercentage als gevolg van deze laatste affaire, die de PvdA iets meer sympathie zal opleveren dan het CDA. Het CDA verlies of winst? Ach, deze partij heeft een trouw gelovige aanhang, die niet zo gauw zal weglopen. En de partij blijft – om voor mij absoluut onbegrijpelijke redenen – Balkie als lijstaanvoerder handhaven. Onbegrijpelijk, want de man ontbeert nu eenmaal elke leiderschapkwaliteit. Maar is professor en gereformeerd en kan dus zo op voor de prijs “kampioen verbaal de fundamentele problematiek omzeilen”. De stap naar Verhagen (die toch mooi de internationale machthebbers had gemasseerd voor een leuk baantje voor Balkie)of Eurlings is een stap te veer voor de CDA-aanhang. Maar we sluiten niets uit: met het inzicht van straks, je weet het maar nooit....
Een nieuw kabinet met PvdA lijkt uitgesloten en is ook misschien niet zo verstandig. Een kabinet met de PVV erin zou voor mij een stevig motief zijn om te emigreren, maar omdat ik lieve kinderen, schoonkinderen en kleinkinderen heb, wint die grijze dwaas uit Venlo het daar nooit van. En misschien zou het goed zijn om de PVV maar een tijdje in de regering te hebben. Zijn we er na een half jaar ook weer mooi van af.
Nee, ik pleit voor een unieke, nieuwe combinatie: VVD, Groen Links en D’66. Met Neelie als premier (een salaris op de Balkenende-norm plus een wachtgeld van de Europese Commissie moet dat financieel maar mogelijk maken) om de jonge honden in het kabinet een beetje te managen. Ik zeg dit, omdat we weer een tijdje van het CDA af moeten. Zoals destijds met Paars gelukt is. Dat duurde weliswaar net een periode te lang, maar was wel de start van een nieuwe frisse aanpak. Natuurlijk moeten er tegenstelling worden overwonnen. Of gewoon geaccepteerd: jij een beetje van dat en wij een beetje van dit. Geen onzinnige compromissen bij elk onderwerp of speerpunt: gewoon jij hier je zin en wij daar. Is ook wel zo duidelijk. Ik geef een willekeurig voorbeeld: de VVD accepteert een zekere reductie van de hypotheekrenteaftrek (naar mijn stellige overtuiging de oorzaak van veel ellende in dit land), laten we zeggen te beginnen met de huizenwaarde boven € 500.000. En Groen Links accepteert de AOW-situatie als een feit, wat D’66 ook wel zal bevallen. De kilometerheffing? Laten we die gewoon net zo invoeren als in veel andere landen (Italië, Spanje, Frankrijk) al het geval is.
Een kabinet met VVD, Groen Links en D’66. Mark en Femke samen in 1 kabinet. En de PvdA als gedoogpartner. Nadeel: zitten we nog lang aan de PVV vast, maar als Mark en Femke het goed doen, gaat die club toch zijn aanhang verliezen. Het ergste alternatief? CDA en PVV als Balkenende V. Je moet in dit leven niets uitsluiten en met Maxime aan het roer, si de behendigheid in formuleren in elk geval gegarandeerd. Er is 1 probleem: de PVV wil geen buitenlandse missies en dus is er geen parkeerplaats voor Balkie te vinden….